احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

در این مقاله آشنا میشوید با: احراز رابطه کارگری و کارفرمایی. تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

جهت هرگونه مشاوره اداره کار، می توانید با وکیل وزارت کار در ارتباط باشید.

کارگر و کارفرما چه کسانی هستند؟

براساس قوانین موجود در سامانه روابط کار، کارگر به شخصی اطلاق می‌شود که در ازای دریافت مبلغ مشخصی برای کارفرما کار می‌کند. بر همین اساس کارفرما نیز کسی خواهد بود که کار در نهایت برای او انجام می‌گیرد.

لازم به توضیح است که کارفرما می‌تواند برای خود نماینده و مدیرانی نیز داشته باشد که به جای او به امور مربوطه رسیدگی کنند.

اما در صورتی که کارگر بخواهد از حقوق خود در برابر کارفرما دفاع کند، باید به خود کارفرما دسترسی پیدا کند. زیرا شکایت از سرکارگر یا مدیران کارگاه و … بر اساس قوانین مربوط به روابط کار تحت شرایط دیگری انجام می‌گیرد.

اثبات رابطه کارگری و کارفرمایی چه لزومی دارد؟

اثبات رابطه کارگری و کارفرمایی در شرایطی نیاز است که فرد پس از مدت مشخصی کار برای کارفرما با اون دچار مشکل می‌شود.

به عنوان مثال ممکن است کارفرما حقوق او را به موقع نپردازد یا بیمه کارگر در زمان مقرر پرداخت نشود. در چنین شرایطی لازم است که کارگر برای شکایت از طریق سامانه جامع روابط کار اقدام کند.

احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

بنابراین در وهله اول از او خواسته می‌شود که رابطه کارگری و کارفرمایی را اثبات کند.نکته قابل توجهی که در این زمینه وجود دارد این است که اثبات رابطه کارگری و کارفرمایی همیشه آن‌ قدرها هم که فکر می‌کنید، آسان نیست.

چرا که در برخی از موارد کارفرماها به طرق مختلف سعی در کتمان این روابط دارند. بنابراین ممکن است برای اثبات روابط کارفرمایی و کارگری، کارگر مجبور شود از کانال‌های مختلفی وارد عمل شود.

چه مدارکی برای اثبات روابط کارگری و کارفرمایی مورد نیاز است؟

همانگونه که در ابتدای مطلب نیز به این موضوع اشاره شد، هر کارگر جهت احقاق حق و حقوق خود باید در ابتدای امر، رابطه کاری خود را با کارفرم به اثبات برساند.

البته لازم به توضیح است که اگر کارفرمایی اقرار کند که شما کارگر او هستید، شما نصف راه را پیموده‌اید. چرا که در این شرایط دیگر نیازی به اثبات این رابطه توسط کارگر وجود ندارد. یعنی اقرار کارفرما به خودی خود کفایت می‌کند.

چنانچه کارفرما از پذیرش چنین رابطه‌ای اجتناب کند و کارگر اقرارنامه‌ای از وی نداشته باشد، باید از راه‌های دیگری برای اثبات این رابطه وارد شوید.در ادامه به بررسی این راه‌ها می‌پردازیم:

۱) ارائه قرارداد کار کتبی

یکی از آسانترین و بی‌دردسرترین راه‌هایی که می‌تواند ثابت کند که شما در کدام بازه زمانی و تحت چه شرایطی برای کارفرمای مشخصی کار می‌کردید، ارائه قرارداد کاری کتبی است که بین شما و کارفرما منعقد گردیده بود.

۲) سوابق بیمه

در صورتی که کارگر توسط کارفرما بیمه شود، به این معنی است که طی سوابق موجود در سامانه تامین اجتماعی، این کارگر برای این کارفرما در طول ایم بازه کار گرده است. بنابراین مطالبه سوابق بیمه از سازمان تامین اجتماعی نیز می‌تواند راهی برای احراز رابطه کاری باشد.

احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

۳) سند حقوق واریز شده یا فیش حقوقی

واریز مبلغ مشخص از سمت کارفرما به حساب کارگر در تاریخ مشخص یا وجود فیش حقوقی نیز می‌تواند راهی برای اثبات رابطه کارگری و کارفرمایی باشد.

در صورتی که واریز حقوق از طریق چک صورت گرفته باشد، ارائه شماره چک نیز الزامی خواهد بود. البته ارائه پرینت حساب بانکی و فیش‌های حقوقی نیز می‌تواند در اثبات این روابط کارا باشد.

۴) درخواست بازرسی

در صورت درخواست کارگر، امکان مراجعه بازرسان سازمان تامین اجتماعی به محل کار و بررسی موارد لازم وجود دارد. به این ترتیب اثبات روابط کارگری و کارفرمایی نیز به مراتب ساده‌تر می‌شود.

۵) ارائه مدارک مثبته

ارائه برخی از مدارک می‌تواند در جهت اثبات رابطه بین کارگر و کارفرما موثر باشد. هر چند برخی از این مدارک ممکن است به تنهایی برای اثبات این روابط موثر نباشند.

۶) استفاده از مستندات سیستم حضور و غیاب کارگاه

مستندات موجود در سیستم حضور و غیاب کارگران در کارگاه اعم از اثر انگشت و … می‌تواند به عنوان سند اثبات روابط کارگری و کارفرمایی مورد استفاده قرار گیرد.

لازم به توضیح است که برگه‌های درخواست مرخصی، معرفی نامه، درخواست انتقالی و … نیز می‌تواند به عنوان سند اثبات این روابط استفاده شود. در نظر داشته باشید که تهیه استشهادیه از محل کار نیز یکی دیگر از راه‌های اثبات وجود روابط کار است.

شرایط و دلایل احراز رابطه کارگر و کارفرما

همانطور‌ که گفته شد، احراز رابطه کارگر و کارفرما جزو مسائل مهم در حوزه حقوق کار محسوب می‌شود. شرایط و عواملی در احراز رابطه کاری بین کارفرما و کارگر دخیل می‌باشند. به بیان دیگر دلایلی می‌تواند در جهت اثبات رابطه کاری بین طرفین قرارداد کار وجود داشته باشد.

دلایل مهم احراز رابطه کارفرما و کارگر به شرح زیر می‌باشد:

قرارداد کتبی کار

قرارداد کار جزو ملاک اصلی در جهت احراز رابطه کارگری و کارفرمایی به شمار می‌رود. در واقع از طریق قرارداد کار می‌توان به وجود این نوع رابطه بین کارگر و کارفرما پی‌برد.

قرارداد کاری که بین کارگر و کارفرما تنظیم و سپس به امضا طرفین می‌رسد، در واقع حوزه کاری و دیگر مسایل مهم مربوط به فعالیت را مشخص می‌کند.

به موجب ماده 7 قانون کار، قرارداد کار عبارت است از قرارداد کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر در قبال دریافت حق‌ السعی کاری را برای مدت موقت یا مدت غیر‌ موقت برای کارفرما انجام می‌دهد.

با توجه به این که قرارداد کار در قانون تعریف شده است، به لحاظ حقوقی معین محسوب می‌شود. از دیدگاه حقوقی، قرارداد معین قراردادی است که شرایط و چهارچوب آن در قانون تعریف شده است و نمی‌توان برخلاف شرایط آن توافق کرد.

گفتنی است که به لحاظ قانونی هیچ‌ گونه الزامی برای کتبی بودن قرارداد کار وجود ندارد بلکه قرارداد می‌تواند به صورت شفاهی بین طرفین منعقد شود.

البته در قرارداد‌های کتبی، امکان سوء‌ استفاده کارگر یا کارفرما تقریبا وجود ندارد و در صورت تخلف از سوی هر یک از طرفین به راحتی می‌توان اقدامات قانونی را انجام داد.

اقرار کارفرما

در صورتی که بین کارگر و کارفرما قرارداد کار به صورت شفاهی بسته شده باشد، اثبات رابطه کاری بین آن‌ها با مشکل مواجه می شود. در قرارداد‌های شفاهی، کارگر یا کارفرما به راحتی می‌توانند منکر هرگونه رابطه کاری با یکدیگر شوند. به همین جهت منجر به عدم اجرای تعهدات قرارداد از سوی هر یک از طرفین می‌شود.

دلیل دیگر در جهت احراز رابطه کارگر و کارفرما، اقرار می‌باشد. در صورت بروز اختلاف و مشکل در مورد اثبات رابطه کاری بین آن‌ها، کارفرما به وجود رابطه در این زمینه می‌تواند اقرار کند.

فرض کنید کارفرما در ابتدا منکر هر گونه رابطه کاری با کارگر می‌شود. اما بعد از گذشت مدت زمانی کارفرما شخصا به وجود رابطه کاری با کارگر اقرار می‌کند و سبب می‌شود تا رابطه کارگری و کارفرمایی بین آن‌ها محرز شود.

احراز رابطه کارگری و کارفرمایی

ارائه اسناد و مدارک لازم

دلیل دیگر در جهت احراز رابطه کارگر و کارفرما، ارائه اسناد و مدارک لازم مانند فیش واریزی حقوق و دستمزد کارگر می‌باشد. این‌گونه مسائل و مشکلات تنها در مورد قرارداد‌های شفاهی به وجود می‌آید.

در صورت ارائه یک سری از اسناد و مدارک قانونی می‌توان رابطه کاری بین کارگر و کارفرما را محرز کرد. اگر کارفرما وجود رابطه کاری با کارگر را انکار کند، مدارک و اسنادی مانند فیش واریزی حقوق می‌تواند اثبات کننده این رابطه باشد.

شهادت شهود

دلیل دیگر که در اثبات رابطه کاری بین کارگر و کارفرما مطرح می‌شود، شهادت شهود می‌باشد. در صورت انکار رابطه کاری توسط کارفرما، کارگران دیگر می‌توانند وجود رابطه کاری را اثبات کنند.

در این صورت گارگران که به عنوان شاهدان این موضوع شناخته می‌شوند، می‌توانند رابطه کارگری و کارفرمایی را به اثبات برسانند.

لازم به ذکر است که دلایل فوق به عنوان ادله اثبات دعوا در امور حقوقی محسوب می‌شود که در زمینه اثبات رابطه بین کارگر و کارفرما نیز کارایی دارد.

مهم‌ترین وظایف کارفرما در قبال کارگر

همان‌ طور‌ که گفته شد، کارفرما و کارگر در قبال هم از یک سری وظایف قانونی برخوردار هستند که باید در محیط کار به درستی آن‌ها را انجام دهند.

وظایفی که کارفرما در برابر نیروی کار دارد، بسیار متعدد هستند که در این بخش تنها به مهم‌ترین آن اشاره می‌کنیم.

اعطای بیمه به کارگران

یکی از مهم‌ترین وظایف کارفرما، اعطای به بیمه به کارگران است. تقریبا در تمامی مشاغل بیمه کردن اعضای کار جزو وظایف اصلی هر کارفرما محسوب می‌شود که کارگر می‌تواند آن را مطالبه کند. به موجب قانون کار، کلیه کارفرمایان موظف‌اند تا اقدام به بیمه کردن کارگران نمایند.

چنانچه کارفرما از بیمه کردن کارگر خودداری کند، مرتکب تخلف شده و امکان شکایت از به لحاظ قانونی وجود دارد. بیمه کردن کارگران از جمله مهم‌ترین وظیفه کارفرمایان به شمار می‌رود و تحت هیچ شرایطی امکان خودداری از آن وجود ندارد.

در واقع بیمه حق قانونی هر کارگری است و می‌تواند برای مطالبه آن به مراجع قانونی مراجعه کند و موضوع مطرح شده را مورد پیگیری قرار دهد.

با توجه به ماده 148 قانون کار، کارفرمایان کارگاه‌‌های مشمول این قانون مکلف هستند بر اساس قانون تامین اجتماعی، نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام‌ نمایند. بنابراین اعطای بیمه تامین اجتماعی به کارگران از جمله اصلی‌ترین وظایف کارفرما است.

پرداخت حق بیمه برعهده کارفرما است و کارگر وظیفه‌ای بابت پرداخت آن ندارد. مگر آن‌که بین کارفرما و کارگر توافقاتی در این زمینه شده باشد.

در صورت عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما، کارگر این حق را دارد تا به شعب بیمه تامین اجتماعی مراجعه کند و موضوع را با مسئولان شعب در میان بگذارند. بعد از آن شعب مربوطه کارفرما را مکلف به پرداخت حق بیمه کارگر می‌کند.

در صورتیکه نیاز به هرگونه مشاوره حقوقی تلفنی یا حضوری راجع به موضوعات حقوقی و یا کیفری با وکیل پایه یک دادگستری داشتید، میتوانید با موسسه حقوقی دادپویان تماس بگیرید.

جهت اطلاع از آخرین اخبار حقوقی و قضایی نیز میتوانید خبرگزاری حقوقی دادپویان را دنبال کنید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *