در بخش قبل، موارد عدم تعلق مهریه به زن و معافیت مرد از پرداخت آن را بیان کردیم. در این بخش قصد داریم، شرایط عدم تعلق کامل مهریه به زن​ را توضیح دهیم. در این شرایط، زن نمی تواند مهریه خود را به طور کامل دریافت کند و به طور جزئی نیز از دریافت این حق محروم می گردد. این شرایط عبارتند از:

یکی از شرایط عدم تعلق کامل مهریه به زن، طلاق قبل از رابطه زناشویی است. به موجب ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی: هر گاه شوهر، قبل از نزدیکی، زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود و اگر شوهر بیش از نصف مهر را قبلا داده باشد، حق دارد، مازاد از نصف را عینا یا مثلا یا قیمتا استرداد کند. البته، اگر مرد، زن را طلاق ندهد، زن حتی قبل از رابطه زناشویی، مستحق تمام مهریه است.

یکی دیگر از شرایط عدم تعلق کامل مهریه به زن، طلاق خلع و یا مبارات می باشد. به موجب ماده ۱۱۴۶ قانون مدنی، طلاق خلع به درخواست زن و به دلیل کراهت از مرد و با پرداخت مالی یا بخشی از مهریه صورت می گیرد و همچنین، در طلاق مبارات، زن قسمتی از مهریه خود را بذل یا بخشش می کند تا از شوهر جدا شود.

به همین دلیل، عدم استحقاق زن نسبت به این مقدار از مهریه به تقاضای خود زن است، نه اینکه مرد از پرداخت مهریه معاف می باشد. به همین دلیل، زن هر موقع بخواهد می تواند مهریه را مطالبه کند.

نکته ای که باید تصریح شود، این است که عموما، اشخاص فکر می کنند که مهریه همسر دوم به زن تعلق نمی گیرد و یا اینکه به عنوان مثال، رابطه نامشروع زن، از شرایط عدم دادن مهریه به زن است و سبب معافیت مرد از پرداخت مهریه بوده و از موارد عدم تعلق مهریه به زن است، اما لازم است گفته شود که هرچند، برقراری رابطه نامشروع توسط زن، جرم است و قابل رسیدگی می باشد، اما ارتباطی به مهریه ندارد.

همچنین، عدم تمکین زن یا نشوز او نیز مانعی برای استحقاق مهریه نیست و در صورت عدم انجام وظایف زناشویی، زن، صرفا مستحق دریافت نفقه نخواهد بود.