در ماده 2 قانون کار بیان شده است: (کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند.)

مفهوم تکلیف قانونی پرداخت حق بیمه این است که طبق قانون کار و قانون تامین اجتماعی کارفرما موظف است که کارگران را بیمه کرده و 23 درصد از مجموع 30 درصدی حقوق کارگر تحت عنوان حق بیمه را به سازمان تامین اجتماعی پرداخت کند.

پرداخت حق بیمه در قانون کار بسیار مورد توجه قرار گرفته است و بیان شده است که پرداخت آن، هم چون حق مسکن، از جمله وظایف کارفرما و از حقوق کارگر است.

به دلیل این که مسائلی چون قانون کار و قانون بیمه با نظم عمومی کشور ارتباط مستقیمی دارند، اگر کارگر و کارفرما در مواردی برخلاف این قانون توافق کنند، اما سپس کارگر از توافقات قبلی پشیمان شود، می تواند از کارفرما شکایت کند.

در صورت شکایت کارگر، تمام توافقات قبلی از اعتبار ساقط می شوند، زیرا قانون اجازه توافق غیر از موارد قانونی را به کارگر و کارفرما نداده است.

طبق ماده 148 قانون کار: (کارفرمایان کارگاه های مشمول این قانون مکلفند بر اساس قانون تامین اجتماعی، نسبت به بیمه نمودن کارگران واحد خود اقدام نمایند.)

در کل 30 درصد از حقوق کارگران تحت عنوان حق بیمه باید به اداره تامین اجتماعی پرداخت شود که از این 30 درصد 23 درصد بر عهده کارفرما بوده و 7 درصد مابقی آن را خود کارگر باید پرداخت کند که این 7 درصد هم کارفرما از حقوق خود کارگر کسر نموده و همراه با 23 درصد به اداره تامین اجتماعی تحت عنوان حق بیمه پرداخت می کند .

طبق ماده 36 قانون بیمه تامین اجتماعی : (کارفرما مسئول پرداخت حق بیمه سهم خود و کارگر بیمه شده اش به سازمان تامین اجتماعی می‌ باشد و مکلف است در موقع پرداخت مزد یا حقوق و مزایا سهم‌ بیمه شده را کسر نموده و سهم خود را بر آن افزوده به سازمان تادیه نماید.)

پس به عنوان ضمانت اجرای حقوقی می توان به این ماده استناد کرد که کارفرما ملزم است  سهم کارگر از حق بیمه اش را از حقوق او کسر کرده و به همراه سهم خودش از حق بیمه کارگر پرداخت کند. مطابق با ماده 1 قانون کار : (کلیه کارفرمایان، کارگران، کارگاه ها، موسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مکلف به تبعیت از این قانون می باشند.)