ذی سمت بودن مهم ترین عاملی است که در طرح دعوی باید به آن توجه داشت. جدای از تمامی موارد و مسائل فوق ارتباط در دعوا مسئله مهمی است که اغلب در دعوی های دادگستری به آن توجه نشده، از همین رو آن دعوی در دادگاه و توسط قاضی رد می شود.

به طور کلی همانطور که در ابتدا هم به این مسئله اشاره کردیم ذی سمت بودن یعنی ارتباط شخص مطرح کننده دعوا در محضر قاضی با پرونده. این ارتباط هنگام مطرح شدن دعوی در دادگاه توسط قاضی پرونده به صورت موشکافانه ای مورد بررسی قرار گرفته و نسبت خواهان با پرونده به خوبی محرز خواهد شد.

به عبارت دیگر کسی که خواهان دعوی است باید در صورت طرح دعوی نفعی ببرد، هر کسی که در طرح دعوی نفع ببرد به خودی خود از سمت هم برخوردار خواهد بود.

با این حال سمت هنگامی مطرح می گردد که خواهان به نمایندگی از صاحب پرونده برای دعوی در دادگاه اقدام نماید.

در صورتی که فردی به نیابت از شخص دیگری به عنوان سرپرست، قیم، ولی یا وکیل او اقدام به طرح دعوی نماید باید هویت خود را در محضر قاضی احراز کرده و مدارکی مبنی بر اثبات سمت خود با خواهان را به دادگاه ارائه نماید.

وکالت نامه وکیل و همچنین حکم دادگاه به منظور تعیین قیم از جمله مدارکی است که باعث احراز هویت فرد مطرح کننده دعوی می شود.

سخن پایانی

همه افراد حق شکایت و طرح دعوا را دارند و این جز حقوقی مسلم و بدیهی آنان می باشد. اما برای اینکه دعوا در مراجع قضایی رد نشود، قانون یک سری شرایطی مانند داشتن اهلیت و قانونی بودن و …. و سمت داشتن را مطرح کرده

منظور از ذی سمت این است که کسی که از جانب خواهان یا خوانده اقدام به طرح دعوا یا دفاع می کند باید نمایندگی قانونی یا وکالت داشته باشد و گرنه دعوا رد می شود.