علاوه بر آن چیزی که گفتیم قانون برخی باید و نباید دیگر را نیز برای دادرس در نظر گرفته است. مثلا دادرس نمی‌تواند قیم یا مخدوم یکی از طرفین دعوی باشد. به زبان ساده‌تر قاضی حق ندارد رسیدگی به یک پرونده را به عهده بگیرد که نزدیکی خاصی با یکی از طرفین دعوا داشته باشد. حالا فامیلی و خویش و قومی هم نه نباید حتی مشاور یا مباشر یکی از طرفین پرونده یا همسر وی باشد.

در مورد دیگر قانون به ارث بری توجه کرده است. یعنی دادرس حق ندارد به پرونده‌ای رسیدگی کند که در آن خودش همسرش یا فرزندش از طرفین دعوی یا شریک یا معاون جرم ارث ببرند. این خط قرمز درباره پرونده‌هایی نیز صدق می‌کند که قاضی پرونده قبلا بحث هر عنوان یا سمتی درباره آن موضوع اظهارنظر کرده است. این موضوع درباره شهادت نیز صادق است. یعنی دادرس نمی‌تواند پرونده‌ای را که در آن، شاهد یکی از طرفین بوده است قبول کند.

مورد بعدی به دعوای میان دادرس و یکی از طرفین پرونده مربوط می‌شود. یعنی قاضی نمی‌تواند بررسی پرونده‌ای را قبول کند که قبلا بین او پدر و مادر همسرو یا فرزندش و یکی از طرفین دعوی یا پدر و مادر همسر و یا فرزند او دعوای حقوقی یا کیفری مطرح شده است. البته در این باره استثنایی هم هست، یعنی اگر چنین موضوعی بوده و بیش از دو سال از آن گذشته باشد مشمول این خط قرمز نمی‌شود. موضوع آخر نیز این است که دادرس، همسر و یا فرزند او نفع شخصی در موضوع مطروحه داشته باشد.