1- عدم تعلق نفقه به زن:
مطابق ماده 1108 قانون مدنی مهم ترین ضمانت اجرائی برای تخلف زوجه در قبال زوج، عدم استحقاق دریافت وی نسبت به دریافت نفقه عنوان شده است و به عبارتی در صورتی که زن از شوهر تمکین نکند نفقه وی ساقط می شود.

در مواردی که زن در عدم تمکین خود عذر موجه دارد استحقاق دریافت نفقه را از دست نمی دهد. به نظر مشهور فقهای امامیه نفقه در برابر تمکین می باشد و دریافت نفقه مشروط به تمکین می باشد و وجوب نفقه را مشروط به عقد دائم و تمکین کامل زن می باشد.

به مجرد عقد نفقه بر شوهر واجب می شود، چنانچه مرد مدعی نشوز زن یا عدم تمکین باشد باید به عنوان مدعی آن را اثبات نماید پس زوج برای عدم تمکین باید دلیل اقامه نماید.

نفقه زن مشروط به فقر زن و یا تمکن زوج نمی باشد، زن حتی اگر ثروتمند هم باشد، می تواند از شوهر مطالبه نفقه کند. در هر صورت مطابق قانون مدنی اگر شوهر از پرداخت نفقه امتناع نماید، زوجه می تواند اقدام به طرح دعوی نفقه از طریق دادگاه بنماید و وی را ملزم به پرداخت نفقه کند حتی اگر خود زن متمکن باشد.

2- اجازه ازدواج مجدد:
رویه عملی برخی از دادگاه ها در مواردی که امکان الزام زوجه به تمکین موجود نمی باشد اجازه ازدواج مجدد به مرد است این ضمانت اجرائی، نیاز به اذن دادگاه دارد و مرد می تواند به این دلیل، اجازه ازدواج مجدد را از دادگاه بگیرد.

3- محرومیت زن از نصف دارایی:
در صورتی که زوجه از همسرش تمکین ننماید و در صورت طرح دعوای طلاق از سوی زوج چنانچه سوء رفتار زوجه و سوء اخلاق زوجه برای دادگاه اثبات شود زوجه از شرط شرط نصف دارایی که در سند ازدواج قید شده محروم خواهد شد.